Qilaat 1

Maanna inngerutinik taasartakkavut tassaapput kalaallit erinarsuutaat itsaq kristumiussutsip ajoqersuutigineqalernerata siornatigut qilaaserluni atorneqartut. Inuiannut allattaaseqanngitsunut kinguaariit kulturiannik attassinermi ingerlatseqqinnermilu pingaartuuvoq inooqatigiinnermi, misigissu-

Tsini upperisamullu atasuni pigisanik attassisinnaanissamut aqqutissaqarnissaq.

Taallat, erinnat katuarnerillu issarneri(rytmii)tassaapput uagut kulturitta tunngaviinik oqaatiginnittut, isumaqatigiigunnaarsimanerit anigorniarnerannik aaqqissuussinerit, oqaluttuallu kinguaariinni atatiaanerisa aqqutaat.

Inngerutit imaraat ilisimassuseq, misilittakkat, misigissutsit paasissutissallu ukiuni hunnorujuakkaani kinguaariinnit kinguaariinnut ingerlateqqinneqarsimasut. Ullumikkut qilaat inuiattut suliffeqarfiutitta ilaanni

Ilisarnaatitut atorneqarpoq; soorlu eqqartuussivinni, atuagaateqarfinni minnerunngitsumillu Kalaallit Nunaata Kulturikkut Illorsuani Katuami. Inngerutit ukiut ingerlaneranni pingaartinneqarsimassusiat aamma Inuunni Canadamiuni Alaskamiunilu takussutissaqartipparput. Inuuni taakkunani qilaat inngernerlu suli ullumimut nalliuttorsiornerni kulturikkullu aaqqissukkani alutornartunik ilusilerlugit atorneqartuarput.

Kalaallinissaaq qilaatip inngerutillu atornerat qujanartumik pitsaasumik ingerlateqqinneqarput. Ukiuni kingullerni inngerutitoqqatta soqutigineqarnerisa alliartornerat, pingaartumik meeqqani inuusuttunilu pisoq, nuannaarutissavoq. Taakku kissatigaat qilaatip atornera tivanerlu ilinniarumallugit, tamatumuuna kulturikkut kingornussarsiaq tamanna atorsinaalerumallugu aammalu ukiunut nutaanut naleqqussarlugu interlateqqikkumallugu.

Trommesange, som de populært kaldes i dag, er de traditionelle førkristelige sange ledsaget af en trommerytme. For et folk uden skriftsprog var det et vigtigt kulturbærende og kulturformidlende medie, der beskrev det sociale, følelsesmæssige og religiøse liv.

Sangene og trommerytmerne er de originale budbringende om vor kultur, i kraft af deres oprindelige funktioner, som redskab til løsning af tvistigheder, formidling af myter og sagn m.v. De indeholder viden, erfaring, følelser og oplysninger fra århundreder, overleveret gennem generationer. I dag fremstår trommen desuden som symbol for moderne institutioner som retsvæsen, biblioteksvæsen og ikke mindst Grønlands Kulturhus Katuaq.

Trommesange har gennem tiderne haft stor betydning blandt inuit i Canada og Alaska. Her anvendes tromme og trommedans stadig i dag som markante udtryk for inuits særegne kultur, hvor trommedansen indgår som er fascinerende og farverigt indslag ved festlige og kulturelle arrangementer.

I sin grønlandske version lever trommen i bedste velgående, og der er i disse år en glædelig, stigende interesse for vore gamle trommesange; ikke mindst ser vi blandt børn og unge overalt i Grønland et ønske om at anvende og udvikle trommedansen både som en fastholdelse af kulturarven og som en moderne udtryksform.

Drum-songs, as they are called today, are traditional, re-Christian songs accompanied by drum-rhythms. For people with no written language songs were important as cultural bearers and as means of imparting social, emotional and religious aspects of life.

The songs and drum rhythms are heralds of our culture by virtue of their original usage, i.e. as means of solving disputes and passing on myth and legends, among other things. The songs contain knowledge, experience, feelings and information of centuries passed on through generations. Today the drum is also used as a national element in modern institutions such as the judicial system the library service and not least Greenland´s Cultural Centre, Katuaq.

The fact that drum songs have been so important through the ages becomes evident if one looks to the Inuit in Canada and Alaska. Her, drum and drum dancing are used today as characteristic expressions of the distinctive Inuit culture, and feature as fascinating and colorful events on festive and cultural occasions.

In Greenland, the drum is still going strong. Over the last decade a gratifying interest for our old songs has emerged, especially among children and youths, who desire to use and develop drum dancing, both by maintaining it as cultural heritage as well as using it as a modern means of expression.